Στην καρδιά ενός καταπράσινου, παραδεισένιου κήπου, μια αποπνικτική μελαχρινή πειραστής αρχίζει τον σαγηνευτικό χορό της.Σε κάθε της βήμα, ξεκολλάει δελεαστικά τα ρούχα της, αποκαλύπτοντας το άψογο δέρμα της και την καμπυλωτή σιλουέτα της.Καθώς οι απαλές νότες μιας μακρινής μελωδίας αιωρούνται στον αέρα, κουνάει τους γοφούς της, τις κινήσεις της αισθησιακές όπως είναι υπνωτιστικές.Αυτή η Ινδή μάγισσα, με τα σιγοβρασμένα μάτια της και τις λαχταριστές κλειδαριές της, είναι ένα όραμα για να δεις.Το στριπτίζ της είναι μια συμφωνία αποπλάνησης, κάθε κομμάτι ρούχου, διχτό σε όλη της τη μορφή προσθέτοντας τη γυμνή μορφή της σκηνής της.Ο ανοιχτός κήπος της γίνεται ο κήπος της.Κάθομαι στον κήπο της, το κοινό της συνεχίζει να χορεύει μέχρι το γυμνό, γυμνό και ακαταμάχητο.Αυτή η γυμνή γυμνή κορμοστασιά, είναι ένα σύμβολο της ανθρώπινης ομορφιάς και της ακαταμάχης.Το σορτσάζ είναι μια ακαταμάχοιη μορφή επιθυμίας, ακατέργαστουτης και ακατανίκητης.
