ผมกําลังเตรียมตัวเรียนช่วงบ่ายเมื่อครูฝึกเดินเข้ามาหน้าอกที่กว้างขวางของเธอที่จัดแสดงเต็มที่ ผมอดไม่ได้ที่จะจ้องมองสายตาที่วาดไปถึงส่วนเว้าส่วนโค้งที่ฉ่ําเยิ้มของเธอ อย่างไรก็ตามครูฝึกสอนของผมก็ไม่ได้ใจดีกับการนอนตะแคงอย่างโจ่งแจ้งของผมและเธอก็ตําหนิผมอย่างเหี้ยมเกรงว่าผมประพฤติตัวไม่เหมาะสม แต่เมื่อโชคเข้าข้างแล้วกระโปรงรัดรูปของครูฝึกของผมก็โอบกอดระเบียงกลมกลมกลึงของเธอไว้อย่างสมบูรณ์แบบไม่เหลืออะไรให้จินตนาการ ผมอดไม่ได้ที่จะต้องจินตนาการถึงสิ่งที่วางอยู่ใต้จิตใจของผมแข่งกับความคิดซุกซนต่างๆ ทว่าครูฝึกสอนของผมคําพูดที่เหี้ยมทําให้ผมกลับมาสู่ความเป็นจริงเตือนผมถึงสถานที่ของผม แต่เมื่อผมออกจากห้องเรียนของเธอผมอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าการได้สํารวจส่วนเว้าโค้งที่ยั่วเย้านั้นมันจะเป็นอย่างไรต่อไป.
