In een duister en verwrongen rijk van vleselijke verlangens is een slaaf gebonden aan een zuil, zijn ledematen vastgezet door kettingen en touwen. Zijn tong wordt gekneveld, geen enkel woord van protest kan uitbrengen terwijl hij de wrede genoegens van zijn meester ondergaat. De lucht is dik van verwachting als er een speeltje wordt geïntroduceerd, de metalen punt ervan glijdt over zijn lichaam, hem plaagt met de belofte van pijn. De slavenogen worden groter van angst en opwinding als het speeltje wordt ingebracht, hem tot de rand vult. De meester neemt genot in de ogen van zijn slaaf, vastgebonden en geknevelde, niet in staat om weerstand te bieden aan de indringing. De kreten van de slavernij zijn klauwen, zijn gescheurd in zijn lijf, geschorenkt in de kont, opnieuw geschoven om de grenzen van de pijn te verleggen, opnieuw de pijn te verlichten en opnieuw te plagen. Deze slaafjes kunnen alleen maar een andere laag gebruiken om de pijn te bevredigen, waar het verlangen naar de wereld al is afgeleid, waar de wereld van intens genot is afgeleid, en waar de wereld al intens is.
