Een adembenemend mooie jonge vrouw, met een verleidelijk grote boezem, raakt verdwaald in de stuiptrekkingen van herinnering en haalt herinneringen op aan haar recente gepassioneerde ontmoeting. Haar geest is gevuld met levendige beelden van de intense liefdessessie, en ze kan het niet helpen dat ze gefascineerd wordt door de herinnering aan dit alles. De aanblik van haar ruime deining bij elke ademhaling dient alleen maar om haar opwinding te vergroten. Niet in staat om het overweldigende verlangen te weerstaan dat haar verteert, besluit ze zich uit te leven, haar vochtige, smachtende netgebieden te strelen. Met elke zachte aanraking brengt ze zichzelf dichter bij de rand, haar geest gevuld met de gedachten. De eerdere ontmoeting van haar hand is ritmisch genoeg om haar lichaam over het ritme van haar lichaam te duwen, ze kan zich overgeven en zich overgeven aan het plezier van haar lichaam, met haar lichaamspieren die zich kunnen overgeven aan haar zelfverheerlijking, en haar lichaamskracht, ze geeft zich over aan de ultieme zelfvervulling en ze geeft zich aan de ultieme schoonheid over.
