Μια νεανική Ευρωπαία βίγκαν βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά του παππού της, αναζητώντας παρηγοριά από τους κινδύνους της εφηβείας.Καθώς ξαπλώνει στο κρεβάτι, η γλώσσα της χορεύει πάνω στον παλλόμενο ανδρισμό του, αποδίδοντας επιδέξια μια δελεαστική προφορική παράσταση που τον αφήνει να λαχανιάζει.Ο μεγάλος ηλικιωμένος άντρας, με τη σειρά του, την ανταμείβει με μια παθιασμένη συνάντηση στην κλασική ιεραποστολική στάση, με την έμπειρη εμπειρία του έκδηλη σε κάθε ώθηση.Καθως διαπερνά τις σφιχτές, φιλόξες πτυχές της, η νεαρή ομορφιά απολαμβάνει τις έντονες αισθήσεις που διαπερνούν το σώμα της, μαρτυρία της διαχρονικής όλης επιθυμίας των μεγαλύτερων ανδρών και νεότερων γυναικών που εξερευνούν τις εκστασιασμένες τους στιγμές.Η στιγμή τους εξυπηρετεί μια καθολική έκκληση για την ανάταξη της ηλικίας, μια υπενθύμιση της παθιώδους εμπειρίας και της καθολικής ανάμνησης.
