Σε αυτή την έντονη σκηνή δουλείας και κυριαρχίας, ο πρωταγωνιστής μας βρίσκεται δεμένος και ανήμπορος, στο έλεος του κυρίαρχου συντρόφου τους.Η καταιγίδα, όπως είναι γνωστό, είναι μάστορας της κυριαρχίας, χρησιμοποιώντας κάθε εργαλείο που έχει στη διάθεσή του για να ωθήσει τα όρια της ηδονής και του πόνου.Καθώς ξεδιπλώνεται η σκηνή, η εστίαση μετατοπίζεται στον παλλόμενο πούτσο της καταιγίδας, έτοιμος να παραδώσει το φορτίο του.Ο πρωταγωνιστής εμάς, ανίκανος να αντισταθεί στη δύναμη της καταιγίδα, τον παίρνει με λαχτάρα, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της έντονης στοματικής ευχαρίστησης.Όμως η καταιγίδα ποθεί περισσότερο, και καθώς ο πρωταγωνιστάς μας έχει αφεθεί λαχανιασμένος για αέρα, η καταιγίδα παίρνει έναν βαθύ έλεγχο, που τον σπρώχνει αφήνοντας τον στην άκρη του τέλους.Η κορύφωση των φόρων φτάνει σε μια δυνατή μορφή εκστασιάσματος και ακαταμάχητων σκηνών, αφήνοντας την ένταση της ορμής και της όσφρηξης στην όψη μας.Αυτή η σκηνή αφήνει ακαταμάχους και ακατανίκητους θεασμούς.
