Μέσα στη δίνη του πόθου, βρέθηκα μπλεγμένος με τη σαγηνευτική Σελένα Στόουν, τη θετή αδερφή μου, στο κρεβάτι της.Το θέαμα των λαχταριστών, κορακίσιων μαύρων γραμμών της που διαπερνούσαν την πλάτη της, πλαισιώνοντας το αθώο πρόσωπό της, ήταν μεθυστικό.Η μικροκαμωμένη κορμοστασιά της πονούσε για το άγγιγμά μου, το λεπτό κορμί της που λαχταρούσε την ολοκλήρωση.Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στη γοητεία του λείου, ξυρισμένου θησαυρού της, ενός δελεαστικού θεάματος που με αγρίευε.Με μια σταθερή λαβή στους γοφούς της, ξεκίνησα το χορό μας πάθους, το παλλόμενο μέλος μου βούτηξε στους ρυθμούς των ανακατεγμένων σωμάτων μας.Τα ανακατωμένα κορμιά σε μια λεπτή γραμμή τρίχας, φέρνοντας τον κάθε ένα από τους πιο κοντά στην άκρη της τρίχας της, φέρνοντάς μας πιο κοντά στο θέαμα μας, το απαλό, απαλό βλέμμα του γυμνού χορού χορού, που χανόταν ανάμεσα στα κορμιά μας και στο άφι μας.Η κραυγή της λάμψης μας, βυθίστηκε ανάμεσα στα άτσαλα μας, χάθηκε ανάμεσα στα καμπυλωτά κορμιά της επιθυμίας μας, αφήνοντάς μας άθεους και άφωνους να παρασυρθούμε.
