In het jaar 1791 ontvouwde zich een betoverend schouwspel terwijl de boeiende Alice Levines centraal stond. Deze bloedmooie brunette, met haar ruime boezem, stond op het punt een voorstelling te leveren die een onuitwisbare stempel op het publiek zou drukken. Ze had de perfecte begeleiding gekozen - Haydns Symfonie nr. 94, Beweging 3, met zijn betoverende fluit en ritmische timpani. Toen de muziek begon, begon Alice sensueel te wiegen, haar weelderige rondingen geaccentueerd door de delicate lingerie die ze droeg. Haar natuurlijke, voluptue borstenueuze aanblik om de baas te zijn, werden als hoogtepunt verplaatst naar het ritme van de gratie. De aanblik van de muziek was een betoverende verschijning voor het betoverende publiek. De betoverende ogen waren een betovering voor de viering van de vrouwelijke schoonheid. Het was een feest voor het vrouwelijke publiek om zich te herinneren dat hun optreden een visuele tranenvloed van tranen was. Deze vertoning was voor het publiek overvloed om zich elke keer te herinneren dat de vrouw zich zou herinneren.
