Een man van een bepaalde leeftijd, met een aanzienlijk lid, geeft zich over aan zelfgenoegzaamheid. Hij verlegen zich er niet voor om met zijn indrukwekkende gave te pronken, hem te strelen met een vurigheid die boekdelen spreekt over zijn opwinding. Zijn kleine borsten deinen op bij elke ademhaling, een bewijs van zijn opwindend gevoel. De camera legt elk detail vast, elke beweging, elke druppel zaad terwijl hij zichzelf naar een hoogtepunt brengt. Dit is niet zomaar een hoogtepunt, maar een krachtige, een spoor van sperma achterlatend op zijn borst. Dit tafereel gaat helemaal over de viering van mannelijke keuze, de schoonheid van zelfgenoegenoegdheid, en de ruwe, onaptische vertoning van seksuele bevrediging. Het is een testament aan de man om zijn lichaam te tonen, zijn kracht te brengen, om zichzelf terug te brengen naar het randje van genot, ze herinnert aan zijn lust, maar wat doet denken aan zijn lustenen, zijn lust op de rand van zijn kont latendier.
