Nadat ik een helpende hand had geboden aan de paramour van mijn professoren, merkte ik dat ik met een onverwacht dilemma zat. De vraag was: wat moest ik nu doen? Het antwoord was duidelijk - ik kon nergens anders heen. Dus besloot ik bij de professoren rond te hangen, mijn tijd op te schorten tot de dingen zich hadden uitgezocht. Weinig wist ik, dit was nog maar het begin van een wilde rit. De professor, die mijn aanwezigheid voelde, riep me op. Wat volgde was een verleidelijke vertoning van machtsspel en verleiding. Zijn woorden waren een sirens call, onmogelijk te weerstaan. En zo, ik merkte dat ik bezweek aan zijn charmes, mijn remmingen wegsmolten met elk moment dat voorbijging. Het moment was gevuld met een elektrische spanning, het verlangen naar lucht, met een dikke luchtmacht. Het verlangen naar zijn meester, precies zijn onbedwingbare trek, wist hoe hij me kon helpen om zich over te geven, en ik wist hoe zijn professor me alleen maar kon overgeven aan zijn knopje.
