In een typische kampomgeving bevindt een jonge camper zich ongewild in een hete ontmoeting met haar kampbegeleider. De scène ontvouwt zich als de counselor, een DILF-gezagsfiguur, de nietsvermoedende tiener in een spel van vrij gebruik betrekt. Zich niet bewust van het taboe-karakter van hun interactie, noemt de counselor de spelregels, waarbij hij elke camper naar eigen goeddunken gebruikt. Naarmate het spel vordert, blijven de counselors op de jonge camper kijken, zijn blik gevuld met een mix van verlangen en macht. De spanning neemt toe als hij uiteindelijk haar naam roept, en ze stapt met tegenzin naar voren, haar onschuld ervaart zijn ontmoeting. De uitwisseling is snel en intens, het verlaten van de counselor en terloops schokte ze de laatste hand met een glimlach op de scène van zijn counselors om zijn plezier te ontdekken in dit verboden spel.
