Το άλλο βράδυ, τα πράγματα πήραν μια τροπή όταν έκανα παρέα με το φιλαράκι μου.Είμαστε χρόνια φίλοι, και ας πούμε, πάντα είχαμε μια σπίθα λίγο μεταξύ μας.Αλλά ήταν ώσπου βρεθήκαμε μόνοι μας που αποφασίσαμε να δράσουμε πάνω σε αυτό.Ο τρόπος που το σώμα του κινήθηκε πάνω στο δικό μου προκάλεσε ρίγη στη σπονδυλική μου στήλη.Τα χέρια του εξερευνούσαν κάθε εκατοστό μου, τα χείλη του γευόντουσαν το δέρμα μου, ήταν σαν τίποτα που δεν είχα ξαναζήσει.Και το πιο τρελό κομμάτι; Δεν πλησίαζε καν να γίνει.Με πήγε σε μέρη που ποτέ δεν πίστευα ότι θα πήγαινα, σπρώχνοντας τα όριά μου με τρόπους που ποτέ δεν θεωρούσα δυνατούς.Η ένταση της συνάντησής μας με άφησε ξέπνοο, το σώμα μου πονούσε περισσότερο.Όπως όμως γρήγορα τελείωσε, αρχίσαμε να λαχανάμε και να προσπαθούμε να βρούμε μια σιωπηλή ανάσα, προσπαθώντας να βρούμε κάτι μεταξύ μας που μας περνούσε, καταλάβαμε σιγά σιγά - σιγά να καταλάβουμε τι ξέραμε.Και αυτό ήταν μόνο ένα μυστικό, αλλά γνωρίζαμε ότι μόνο η αρχή μας βοηθούσε.
