Εν αγνοία του πρωταγωνιστή μας, μια συγκεκαλυμμένη κάμερα αποτύπωσε κάθε στιγμή της ιδιωτικής του ηδονής.Καθώς επιδόθηκε σε αυτοϊκανοποίηση, το χέρι του επιδέξια εργάστηκε πάνω στο παλλόμενο μέλος του, κάθε χτύπημα τον φέρνει πιο κοντά στην άκρη.Η ανάσα του πιασμένη στο λαιμό του, καθώς βρισκόταν στα πρόθυρα της έκστασης, με το σώμα του να τρέμει από προσμονή.Με ένα τελευταίο, δυνατό χτύπημά του, εξαπέλυσε έναν χείμαρρο καυτής, κολλώδους ευχαρίστησης, κάθε ριπή εκτόξευσης ως απόδειξη της έντονης ηδονής του.Η κάμερα απαθανάτισε κάθε λεπτομέρεια, κάθε σταγόνα ηδονής, δημιουργώντας ένα ερεθιστικό θέαμα που ήταν οικείο.Αυτή η ακατέργαστη αυθόρμητη επίδειξη αυτοεικότητας, άγνωστη, μια υπενθύμιση της πιο συναρπαστικής στιγμής, που ποτέ δεν βλέπουμε να έρχεται.
