Μια ευκατάστατη έφηβη, ευλογημένη με πλούσιο στήθος, αποφασίζει να υποβαθμίσει έναν παρόμοια προικισμένο συνθετικό σύντροφο.Χαζεύει το κουκλί, υπονοώντας την απλή απομίμηση της άψογης μορφής της.Ανίκανη να αντισταθεί, καβαλάει το κουκλλάκι, καβαλώντας το με θέρμη.Η τεχνητή αγκαλιά των κούκλων καθρεφτίζει τη δική της και απολαμβάνει την αντανακλαζόμενη δόξα της δικής της τελειότητας.Χαμένη σε έκσταση, κορυφώνεται αφήνοντας τον κούκλο στο πέρασμά της, ένα απλό έρμαιο στο παιχνίδι της αυτοεπιβεβαίωσης.Αυτή η σκηνή είναι μια απόδειξη της νεότητας και της δύναμης του αυνανισμού του εαυτού της σε ένα ταξίδι ατέλειωτου, ακαταμάχητου παιχνιδιού, όλο κόστος.
