Η θετή αδερφή μου κυλάει, αργά ως συνήθως.Πρέπει να μοιραστεί ένα κρεβάτι μαζί μου, αλλά το μόνο που θέλει είναι να μιλήσει για τον κολασμένο φίλο της.Δεν το έχω, απλά θέλω να δω τηλεόραση και να χαλαρώσω.Μετά όμως, αρχίζει να γίνεται όλο και πιο σέξι πάνω μου.Δεν είναι η αδερφή μας, είναι η ετεροθαλής αδερφή. Και γαμώτο, έχει κάποιες κινήσεις.Κατεβαίνουμε και λερωνόμαστε, χωρίς αναστολές. Της αρέσει κάθε δευτερόλεπτο, να βογκάει και να στριφογυρίζει από ηδονή.Τότε όμως, αλλάζει τη μελωδία της. Αρχίζει να φωνάζει, να λέει πονάει.Αλλά εγώ δεν με νοιάζει. Συνεχίζω, τραχιά και άγρια. Βογκάει ακόμα, αλλά τώρα βογκούσε από ένα διαφορετικό βογκητό ευχαρίστησης.Ένα είδος πόνου και πόνου δεν κρατιέται.Και μέχρι να περάσουμε μια ανάσα, μέχρι να αλλάξουμε τελείως.Και τότε, δεν ξαναπηδιόμαστε.
